Έθιμα γάμου στην Κέρκυρα

Έθιμα γάμου στην Κέρκυρα.

Έθιμα από έναν παραδοσιακό γάμο σε χωριό της Κέρκυρας, όπου το μυστήριο του γάμου θεωρούνταν το σημαντικότερο κοινωνικό γεγονός. Έτσι λοιπόν όταν οι γονείς κάποιου νέου θεωρούσαν ότι ήταν στην κατάλληλη ηλικία για να ανοίξει το δικό του σπίτι, συζητούσαν με τον νέο, έτσι ώστε να αποφασίσουν ποια από τις ανύπαντρες νέες του χωριού ή ακόμη και άλλης κοντινής περιοχής ήταν κατάλληλη γι’ αυτόν. Έπειτα ξεκινούσαν τα » προξενιά «. Οι γονείς του άντρα επέλεγαν έναν προξενητή, ο οποίος και πήγαινε στο σπίτι της κοπέλας για να της ανακοινώσει την επιθυμία του νέου και των γονιών του να γίνει νύφη τους.

Τότε οι γονείς της κοπέλας, αν συμφωνούσαν, αποδέχονταν την πρόταση του προξενητή, με ή χωρίς τη συγκατάθεση της κόρης τους. Έπειτα ο προξενητής ενημέρωνε για την θετική τους απόφαση. Κατόπιν, οι γονείς των δύο παιδιών και ο προξενητής, συναντιόνταν με σκοπό τη σύναψη συμφωνίας για τον γάμο των παιδιών τους. Στη συνάντηση αυτή, ο πατέρας της μέλλουσας νύφης κατέθετε στους γονείς του μέλλοντα γαμπρού το «ομόλογο», που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα έγγραφο στο οποίο αναφέρονταν τα όλα όσα είχαν συμφωνήσει να δώσουν σαν προίκα στη νύφη. Έπειτα όριζαν την ημερομηνία των αρραβώνων. Αυτά ήταν τα «τελειώματα» όπως τα έλεγαν και έληγαν με ένα χαρμόσυνο χτύπημα των καμπάνων καθώς και με πυροβολισμούς, ή αλλιώς «ακούσματα», με στόχο να ενημερωθεί όλο το χωριό και τα περίχωρα για αυτό το σπουδαίο γεγονός.

Την ημέρα των αρραβώνων, γινόταν στο σπίτι της μέλλουσας νύφης γλέντι μαζί με γεύμα ή δείπνο, στο οποίο συμμετείχαν οι δύο οικογένειες αλλά και στενοί συγγενείς. Ο γαμπρός έφτανε στο σπίτι της κοπέλας συνοδευόμενος από τους γονείς του και κάποιους κοντινούς συγγενείς. Προπορευόταν μία νέα , κοντινή συγγενής του γαμπρού, με ένα καλάθι στο κεφάλι της το οποίο ονόμαζαν «ινπένιο» και περιείχε τα δαχτυλίδια των αρραβώνων και άλλα διάφορα δώρα για την νύφη και τους συγγενείς της. Το ινπένιο ήταν σκεπασμένο με ένα κόκκινο μαντίλι με κίτρινα παγωνόφτερα, και το αποκαλούσαν «τσουτσουμίδα».

Αξίζει να σημειωθεί πως τον ερχομό του γαμπρού στο σπίτι της νύφης, μαρτυρούσαν οι καμπάνες που χτυπούσαν χαρμόσυνα. Οι συγγενείς της μέλλουσας νύφης υποδέχονταν τους συγγενείς του γαμπρού μαζί με τον ιερέα που θα ευλογούσε τα δαχτυλίδια των αρραβώνων. Έπειτα από την ευλογία του ιερέα, γινόταν η ανταλλαγή δώρων μεταξύ των δύο οικογενειών. Ο γαμπρός έβαζε την τσουτσουμίδα στο κεφάλι της μέλλουσας νύφης, η οποία την φορούσε ώσπου να γίνει ο γάμος, την ημερομηνία του οποίου όριζαν την ίδια μέρα.

Μετά τον αρραβώνα γίνονταν τα «προποδιάσματα», δηλαδή η υποδοχή της αρραβωνιαστικιάς στο σπίτι του μέλλοντα γαμπρού.. Τη νέα την συνόδευαν ο μνηστήρας με τους γονείς της, και στην πόρτα του σπιτιού την περίμενε η πεθερά της, που τη φιλούσε δίνοντάς της την ευχή της. Ακολουθούσε ένα πλούσιο γεύμα, με διάφορα εδέσματα, ανάμεσα στα οποία συμβολικά και χταπόδι με ρύζι. Κάπως έτσι τελείωνε η όλη διαδικασία για να έρθει σύντομα η ώρα του γάμου που θα γινόταν με μεγάλες προετοιμασίες και γλέντι στο οποίο συμμετείχε όλο το χωριό.