Νονά – μια αληθινή ιστορία

Από μικρό κοριτσάκι ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω … νονά!

Ούτε δασκάλα, ούτε γιατρός, ούτε κομμώτρια, ούτε τραγουδίστρια όπως τα περισσότερα κοριτσάκια του σχολείου αλλά νονά. Βλέπετε οι γονείς μου με έπαιρναν πάντα κοντά τους σε γάμους και βαπτίσεις και εγώ πετούσα στα σύννεφα γιατί κάθε φορά ζούσα το δικό μου παραμύθι. Φώτα, λουλούδια, υπέροχα φορέματα, όμορφα χτενίσματα, εκθαμβωτικά κοσμήματα και τακούνια, πολλά τακούνια που ακόμη μου έρχεται στα αυτιά μου ο ήχος τους, καθώς οι καλοντυμένες κυρίες που τα φορούσαν ανέβαιναν τα σκαλιά της εκκλησίας.

Οι βαπτίσεις όμως ήταν η αδυναμία μου.Όλα τα φώτα έπεφταν πάνω στην νονά και το μωράκι. Θεέ μου πόσο ήθελα να είμαι στην θέση της. Έτσι τα χρόνια περνούσαν και έφτασε η στιγμή που η καλύτερή μου φίλη μου ζήτησε να της βαπτίσω το κοριτσάκι της. Ναι το όνειρό μου σύντομα θα αποκτούσε σάρκα και οστά. Έτσι και έγινε.

Στην βάπτιση όλα ήταν μαγικά, υπέροχα, τέλεια. Εγώ έλαμπα από χαρά και η γλυκύτατη βαφτιστήρα μου σωστή πριγκίπισσα. Σαν τέλειωσε όμως το μυστήριο και το γλέντι που ακολούθησε και γύρισα στο σπίτι μου, ξαφνικά ένοιωθα να ξυπνάω απ’ το όνειρο και κατάλαβα πως τελικά δεν είχε τελειώσει τίποτα. Αντίθετα τώρα άρχιζε. Γιατί; Μα ήμουν πια πνευματική μητέρα. Πόσο δύσκολος μου φαινόταν αυτός ο ρόλος.Έτσι άρχισα να τρομάζω και να βλέπω καθαρά πως ο ρόλος την νονάς δεν ήταν να είναι όμορφη και απλά στις γιορτές να χαρίζει ένα δωράκι στο παιδάκι, αλλά να το καθοδηγεί, να του συμπαραστέκεται, να του δίνει τα φώτα της και να το συμβουλεύει έτσι ώστε να μπορέσει να επιβιώσει πλάθοντας έναν χαρακτήρα δυναμικό και συνάμα χαρισματικό.

Έτσι λοιπόν με όπλο την αγάπη μου προς την βαφτιστήρα μου και πάντα με την συμμετοχή της μητέρας της, θέλω να πιστεύω πως κατάφερα να ανταποκριθώ σωστά στον ρόλο μου.Τώρα είναι 19 χρονών, ένα πολύ καλό παιδί και κάθε φορά που την βλέπω ή την ακούω να με φωνάζει νονά μου, νιώθω βαθιά μέσα μου πως άξιζε το κάθε λεπτό που της αφιέρωσα. Τελικά η αγάπη, η στοργή, η αφοσίωση και το αληθινό ενδιαφέρον που δείχνεις σε ένα παιδί, δεν συγκρίνονται με όλο το χρυσάφι του κόσμου.-

Eυχόμαστε και εμείς με την σειρά μας, όλες οι μελλοντικές νονές να καταφέρουν να ανταποκριθούν επάξια στον ρόλο τους. Η δυνατή σχέση που θα αναπτύξουν με το παιδάκι που θα βαπτίσουν θα είναι το έπαθλο του αγώνα τους.