• Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • Youtube

Παραδοσιακός γάμος στη Λακωνία

Παραδοσιακός γάμος στη Λακωνία

Ο παραδοσιακός γάμος στη Λακωνία ήταν αναμφισβήτητα ένα σημαντικό γεγονός και αποτελούσε ορόσημο στη ζωή δύο ανθρώπων που ενδεχομένως να μη γνωρίζονταν ή ακόμη και να μην είχαν ειδωθεί ποτέ προηγούμενα. Το σημαντικό αυτό γεγονός ενέπλεκε έντονα όχι μόνο το ζευγάρι αλλά το συγγενικό τους περιβάλλον καθώς και την τοπική κοινωνία.

 

Κατόπιν συζητήσεων και σκληρών διαπραγματεύσεων αναφορικά με την προίκα, η όλη διαδικασία ξεκίναγε με τα «πιτίσματα» δηλαδή τη συμφωνία για τη μελλοντική ένωση των νέων [οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν είχαν δικαίωμα λόγου]. Όταν η παραπάνω διαδικασία ολοκληρωνόταν επιτυχώς, τότε επακολουθούσε ο αρραβώνας των παιδιών. Η περίοδος του αρραβώνα βοηθούσε στην καλύτερη γνωριμία των μελλόνυμφων αλλά και των δύο οικογενειών. Αν από την πλευρά της κοπέλας δεν υπήρχε πρόβλημα με την προίκα ο αρραβώνας δεν διαρκούσε πολύ και προχωρούσαν γρήγορα στο γάμο.

 

Το στόλισμα της νύφης ήταν σωστή ιεροτελεστία. Όλες οι φιλενάδες της ήταν δίπλα της και φρόντιζαν για όλα. Τα τραγούδια του γάμου δεν σταμάταγαν ούτε λεπτό και ένα χαριτωμένο αγοράκι θα βρισκόταν κάποια στιγμή στην αγκαλιά της νύφης κάτι που θα βοηθούσε στο να κάνει κι αυτή αρσενικά παιδιά. Πιο παλιά και μέχρι την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα το ντύσιμο των μελλόνυμφων ήταν διαφορετικό. Είχε καθιερωθεί σαν νυφικό το ντύσιμο της βασίλισσας Αμαλίας. Μακρύ φουστάνι [όχι λευκό] παπούτσια κουμπωτά, μπούστος και αντί για πέπλο το παπάζι, δηλαδή κόκκινος σκούφος με φούντα, που έπεφτε στις πλάτες της νύφης. Ο γαμπρός με την πατροπαράδοτη φουστανέλα, γιλέκο με γαϊτάνι, σελάχι πέτσινο ζωσμένο στη μέση, με παπούτσια ή τα γνωστά τσολιαδίστικα τσαρούχια και κόκκινο σκουφί με κοντή φούντα.

 

Ο γαμπρός πήγαινε μέχρι την είσοδο του σπιτιού της νύφης αλλά δεν έπρεπε να δει τη νύφη. Στην είσοδο του σπιτιού του δίνανε τη γαμπριάτικη κουλούρα την οποία κομμάτιαζε στα τέσσερα και την πέταγε κατά τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Όταν η νύφη ήταν έτοιμη ξεκίναγε η πομπή για την εκκλησία. Μπροστά πήγαιναν βιολιά, πίσω ο γαμπρός με το συμπεθεριό και μετά η νύφη που συνοδευόταν από τους δικούς της. Όταν τελείωνε η τελετή της στέψης, ολόκληρο το συμπεθεριό κατευθυνόταν στο σπίτι του γαμπρού. Μόλις βγαίνανε από την εκκλησία ο γαμπρός αποκτούσε πλήρη ελευθερία επικοινωνίας με τη νύφη, την οποία έπαιρνε αγκαζέ και την οδηγούσε σπίτι του, που ήταν και η νέα κατοικία τους.

 

Στις σκάλες του λιακού το συμπεθεριό της νύφης απευθυνόμενο στην πεθερά φώναζε: Τάξε το σκαλιάτικο της νύφης. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε η πεθερά να τάξει ένα δώρο στη νύφη [χρυσαφικό, ένα χωράφι ή οτιδήποτε άλλο]. Ανάλογη με την προσφορά της πεθεράς θα ήταν και η διάρκεια των χειροκροτημάτων από όλο το συμπεθεριό. Όταν τα οικονομικά στηρίζονταν σε γερές βάσεις το γλέντι κρατούσε ένα τριήμερο. Οι νεόνυμφοι μπορούσαν να αποχωρήσουν από το γλέντι όποια ώρα επιθυμούσαν.





Δείτε Ακόμη





  • Περισσότερα στην Κατηγορία: ΕΘΙΜΑ
  • 11.629 επισκέπτες !